Regenwoud - beren - Jezus

Vandaag hebben we ons opgesplitst. Loes gaat Selene bezoeken en er voor zorgen dat ons mieken, een gewassen kapsel krijgt en fris en monter in haar bedje kan liggen. Ook de E-book reader krijgt ze mee, van de 160 boeken zijn er 100 sci-fi maar er zal er hopelijk toch eentje zijn die ze wil lezen? In bed liggen is niets voor haar en dus begint ze zich te vervelen, haar toestand is stabiel maar blijft positief evolueren.
Ons een beetje schuldig voelen proberen we toch ook nog om wat vakantie te hebben dus gingen Lise en ikzelf op trektocht. veel ongerepte natuur hier om aan onze coditie te werken en dieren te schieten en een beer te vangen.

Op weg naar portoroz, te voet, om wat aan de conditie te werken. Maar niet via de weg, we gaan op berenjacht ! Er zouden beren zijn in Slovenië en dus wil ik er eentje, dat mag een kleintje zijn. Daarvoor dienen we echter gewoon in de rimboe,oerwoud door te stoten. Ongerepte natuur, bestaat, en zeker hier. Het had echter geregend en dan is het niet de beste moment om op heuvelachtig gebied in te zetten en naar beneden te klauteren, waar de Slovenen draad spanden om sommige grondverzakkingen tegen te gaan. Glad .. glad .. gladder .. beneden !

We zagen een hinde maar we konden ze niet schieten, ze was te snel.

Maar het was het begin van een kleine helletocht.
Eenmaal in het woud/bos volgenden we een rivierbedding, logisch toch, omdat we anders gewoon niet vooruit konden. Dat was op zich een goed plan, maar omwille van de ontoegankelijkheid een piste die niemand ooit volgde, geheel dit gebied was trouwens ongerept, en serieus afdalend (logisch, opstromend water bestaat enkel in Avonturië).
Warm, tropisch warm was het - ik verloor makkelijk een liter water, stond te dampen als een buffel en ons Lise liep er in haar mooiste kleedjes mooi te zijn.
Een "buffel" en een jonge dame in glinster jasje zijn nu niet bepaald ideaal om de beren aan te trekken. Het was afzien en doorduwen, vallen en opstaan om plots na 90 minuten toch ineens uit te komen op een kamp van trekkers, die ons bekeken alsof we van Pluto kwamen. Nu door het bos ? van die hoogte ? In deze periode ? Goed gek ( crazy).

Nu de beren kregen we niet te zien, volgens de Sloveen in het kamp waren die opgegeten door de krokodillen. We geloofden hem. Ik zag er uiteindelijk (onder de modder) uit als een buffel en die man durfde niets anders te zeggen dan .."good luck" en gaf ons een kaart mee, Handig zo een ding, maar hoe "swipe" je ?

Na een periode op een bospad (hey, je kan stappen zonder over stokken, stenen te vallen) terug op de weg en nu de heuvel op tussen wijngaarden en olijven in een warmte om "U" tegen te zeggen voelde ik mij als Jezus die de Calvarieberg op ging, afgezien van het jonge veulen in glitter jas (en heel proper, hoe doet ze het toch? ) waren er gelijkenissen, ik heb nu een baard, een arm vol schrammen van de doornen waarin ik viel en ik had dorst. Lise proefde van een onrijpe olijf en vervloekte mij omdat ik had gezegd dat ze rijp was, maar een lekker wijndruifje (ongelooflijk zoet) verzachte dat gevoel. Na 3 uur terug thuis, tijd om te douchen.

Wat hebben we geleerd ?
1. Kleed u goed, en geen korte broek als je in de bossen, zeker in Slovenië, gaat trekken.
2. Er zijn geen krokodillen in de bossen.
3. Eens beer altijd beer.
4. Meisjes kunnen zelf door een woud gaan, door berg en rivier zonder ook maar 1 streepje vuil aan hun kleren.
Of ligt het aan de 15 jaar opleiding in het VNJ die beter is dan mijn 1 jaar scouts geweest zijn - wie weet.