Natte hond...
Door: Lise Stie
Blijf op de hoogte en volg Johan
10 September 2017 | Slovenië, Izola
Nadien, rond 14:00, zijn we op ziekenbezoek gegaan bij ons geliefde Sleentje. Met Selene gaat alles goed. Ze heeft nog pijn maar dankzij de medicatie gaat het beter met haar. De communicatie met haar buur gaat al beter want gebarentaal is blijkbaar wel handig in zo een situatie. Nu zit Selene met 3 op een kamer maar ze zit daar goed want zowel haar buren als de verpleegsters zijn heel vriendelijk.
Na het bezoekje zijn we op restaurant gegaan. Dit restaurantje was aangeraden door de huurbaas dus we wisten helemaal niet waar we gingen uitkomen. Na een beetje zoeken hebben we het restaurant gevonden. Het was redelijk vroeg om te gaan eten dus toen we binnenkwamen was er niemand aan het eten. Zo iets voor 18u vinden de mensen daar precies nog wat vroeg om te eten. Bij het binnenkomen hadden wel al snel door dat het daar redelijk "chique" was. Maar we waren er niet op gekleed dus vooral voor moeke en mij was het heel raar om zo in gewone kleertjes te eten in zo een sterrenrestaurant maar zo hebben we een ervaring bij (haha).
Aangezien we daar alleen waren ging het heel snel en ze waren ook heel vriendelijk. Ze kwamen "pronken" met hun speciale bieren die van België kwamen. Nu jah, ... zo speciaal vonden we dat ook niet maar het was wel leuk om te weten met welke bieren ze gingen aankomen. Vake heeft natuurlijk zijn goed hart getoond en daar de biertjes geproefd die hij natuurlijk wel al kende. Ze kwamen daar af met Kasteelbier, Blanche de Namur, Triple Karmeliet... De bierkeuze als zowel de wijnkeuze die ze gaven bij het eten was heel goed. Het eten was ook lekker trouwens, alhoewel het dessert ( een mokka ijsje met gebakken nootjes en ja moeke heeft dat ook gegeten) nogal redelijk verdacht rook naar euhm, zoals vake het zei natte hond, maar moeke en ik vonden het toch iets hebben van een kat ofzo. Gelukkig was de geur niet zo sterk en rook je het nog amper en na een gniffelmomentje, waren we de geur al lang vergeten.
Omdat we Selene missen bezoeken we haar elke dag stipt tussen 14 en 16:30 en ook omdat de bezoekuren ons niet meer vrijheid geven. Haar lachje bij het binnenkomen is altijd leuk om te zien maar we mogen van haar zeker niet in de lach schieten want anders moet ze mee-lachen en dan heeft ze zeer (echt !!). Het is niet altijd gemakkelijk om ons in te houden maar we doen ons best ( hihi).
-
10 September 2017 - 23:59
Roger Stie:
Fijn je bericht te lezen. Ben tevreden dat jullie zich aan de tegenslag met Selene hebben aangepast. Heb met haar getelefoneerd. Hoewel nog pijn had zij een goede moreel. Jammer voor haar vakantie met jullie. Het voornaamste is dat zij vlug opnieuw de oude (of de jonge) Selene wordt! Groetjes nog aan jullie allen en tot binnenkort in ons Belgikske. Peter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley